Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα και γιατί έχει τότε Πανηγύρι το χωριό μας

Με αφορμή και το φετινό Πανηγύρι του χωριού μας που ήταν για μια ακόμη φορά εντυπωσιακό, κάποιοι αναρρωτιούνται πως γίνεται ο Ιερός Ναός του Παλιουρίου να είναι αφιερωμένος στον Άγιο Αθανάσιο, αλλά το Πανηγύρι να γίνεται στις 27 Ιουλίου που γιορτάζει ο Άγιος Παντελεήμονας. Αυτό συμβαίνει γιατί το χωριό μας γιορτάζει με βάση την παλιά του εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Παντελεήμονα.

Βρίσκεται ως γνωστό στην άκρη του χωριού και αποτελεί σημάδι της θρησκευτικής μας παράδοσης. Ανήκει στις πρώτες εκκλησίες που χτίστηκαν και για την κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν γάλα, βαμβάκι ασβέστης και αβγό. Δεν είναι βασισμένη σε κάποιο συγκεκριμένο ρυθμό, αλλά πρόκειται για ένα κτίριο σχήματος ορθογωνίου παραλληλεπιπέδου. Από την ανατολική μεριά του κτιρίου υπάρχει το ιερό και υπεράνω ένα μικρό παράθυρο για να το φωτίζει εσωτερικά. 

Μέσα στο εκκλησάκι υπάρχουν αγιογραφίες οι οποίες έχουν καταστραφεί από το πέρασμα των χρόνων και την έλλειψη φροντίδας. Το δάπεδο είναι διακοσμημένο με πέτρινες πλάκες. 
Το εκκλησάκι αυτό ήταν το κρυφό σχολειό για τους κατοίκους του χωριού μας στα χρονιά της Τουρκοκρατίας. 
Πίσω από το εκκλησάκι υπάρχουν δεκαοκτώ τάφοι παλικαριών τα οποία έσφαξαν οι Τούρκοι. Αυτά τα παλικάρια είναι ένα δείγμα της αντίστασης των κατοίκων του χωριού ενάντια στον τούρκικο ζυγό και στην τυρρανία. Για την αντίσταση αυτή των κατοίκων του Παλιουρίου υπάρχει και το εξής τραγούδι: 

"Πέμτη μέρα να Δημήτρι μου 
πέμτη μέρα να ξημέρωνε 
να μη είχε να ξημερώσει.
Όλοι χωριανοί στο μπαΐρι θα πάνε, 
θα πάνε και τα Πιτιακούδια ( το όνομα της γνωστής οικογένειας του χωριού μας).
Δεν παν μακρά, δεν παν σιμά 
μέχρι το Γιαρέκ το ρέμα,
σκυλαρβανοί κολάντιζαν από πίσω από τα δέντρα.
Τον Κωνσταντή τον βάρεσαν ανάμεσα στα στήθια. 
Στείλτε χαμπέρι στον μπαμπαμ 
χαμπέρι στις γυναίκες 
να έρθουν να μας πάρουν 
Πάει χαμπέρι στον μπαμπάτ 
χαμπέρι στις γυναίκες 

πού είσαι, παιδί μου Δημήτρη μου, να έρθω να σε πάρω;"

3 σχόλια:

  1. Σχετικά με την αντίσταση των συγχωριανών μας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, Θα ήθελα να
    καταθέσω την παρακάτω μαρτυρία μου: Όταν κατά το καλοκαίρι του 1979 υπηρέτησα για ένα 15νθήμερο
    στα Ρίζια Ορεστιάδος, έτυχε σε ένα καφενείο να συζητήσω, για λίγο, με έναν γέρο ηλικίας άνω
    των 80 ετών, ίσως καί άνω των 90, (φορούσε την παλιά ενδυμασία με τη βράκα καί το σαρίκι, χοντρά
    γυαλιά καί μιλούσε πολύ αργά...). Αυτός μου είπε ότι, από το χωριό του καί τα άλλα γύρω Χωριά,
    όποιος έκανε καμιά χοντρή παρανομία, κατέφευγε στο Παλιούρι για να μήν συλληφθεί.- Μάλιστα μου
    είπε ότι καί ο ίδιος, όταν ήταν νέος, μετά από κάποια ΄΄αζαπιά΄΄ που έκανε, είχε καταφύγει καί
    κρύφτηκε στο χωριό μας. Σε ερώτησή μου γιατί γινόταν αυτό, μου απάντησε με απορία: ΄΄΄Δεν σου
    το είπαν οι παππούδες σου;... στο Παλιούρι δεν τολμούσαν να πατήσουν οι Τούρκοι, τους μαχαίρωναν,
    τους τσάκιζαν οι Παλιουριώτες΄΄΄, (εννοώντας ότι, αν ήταν λίγοι..., ούτε αστυνομικοί, ούτε
    στρατιωτικοί δεν πατούσαν). Σε άλλη ερώτησή μου για το τί γινόταν άν πήγαιναν πολλοί, μου
    απάντησε: ΄΄΄...έε, τότε έβρισκαν στο χωριό τα σκλιά, τα γατιά καί κάτι ανήμποροι σαν κι εμένα,
    οι άλλοι χάνουνταν μέσα στα μπαΐρια΄΄΄ .- Δεν το κρύβω ότι αισθάνθηκα υπερηφάνεια τότε για
    το χωριό μου!..., κρίμα που δεν υπήρχαν τότε αυτά τα εργαλεία που κρατάμε σήμερα στα χέρια μας,
    να τον γράψω τον παππού σε βίντεο.-

    Λάμπρος Γ. Κουτσιανούδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με συγκίνησε πολύ το σχόλιο σου Λάμπρο. Είναι μια διάσταση που δεν την γνώριζα, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των συγχωριανών μας πιστεύω. Να γράψεις και άλλες τέτοιες ιστορίες που γνωρίζεις και να τις στέλνεις στο e-mail του blog για να τις ανεβάζουμε ως θέματα. Μαζί με φωτογραφίες από το παρελθόν πολυ σίγουρα θα έχεις και εσύ αλλά πολύ περισσότερο ο μπαμπάς σου Γιώργος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ειναι η πρώτη φορά που διαβάζω πληροφορίες για το μακρινό παρελθόν του Παλιουριου. Συγχαρητηρια. Δημήτρης Κουτιανουδης (Θεοχαρούδη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή