Δεν είναι λίγες οι φορές, που το μυαλό μας γυρίζει πίσω, στην εποχή των παιδικών μας χρόνων.
Τέτοιες μέρες μας έρχεται στο μυαλό το έθιμο του «Μάρτη». Σχεδόν όλα τα παιδιά του χωριού το μήνα Μάρτιο φορούσαν στο χέρι τους, μια κλωσμένη κλωστή, κόκκινου και άσπρου χρώματος. Αυτήν την κλωστή τη λέγαμε «Μάρτη». Οι γιαγιάδες μας, μας λέγανε να τον φοράμε συνέχεια, γιατί αλλιώς θα μας κάψει ο ήλιος και θα μαυρίσουμε. Μόνο στο τέλος Μαρτίου, ή όταν βλέπαμε κάποιο χελιδόνι, τον βγάζαμε και τον αφήναμε πάνω στα κεραμίδια. Πιστεύαμε ότι το χελιδόνι θα βρει τον «Μάρτη», θα τον πάρει και θα φτιάξει τη φωλιά του.
Αξέχαστος βέβαια είναι και ο τρόπος που έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας τον «Μάρτη». Έβαζαν την κόκκινη και την άσπρη κλωστή μαζί πάνω από το δείκτη του χεριού μας ή το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού μας και με την παλάμη τους, καθώς ήταν τεντωμένη η κλωστή την έκλωθαν τόσο, όσο να γίνει μια κλωστή ενιαία.
Όλοι εμείς οι Παλιουριώτες δεν πρέπει να ξεχνάμε τα ήθη και τα έθιμά μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ρίζες μας. Καλό είναι εκτός από τα ρολόγια και τα βραχιόλια που φοράμε στα παιδιά μας να τα φορέσουμε κι ένα «Μάρτη». Όχι τόσο για να μην τα κάψει ο ήλιος του Μαρτίου, αλλά όσο για να συνεχίσουμε αυτήν την όμορφη παράδοση που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΚΟΥΔΗΣ
Τέτοιες μέρες μας έρχεται στο μυαλό το έθιμο του «Μάρτη». Σχεδόν όλα τα παιδιά του χωριού το μήνα Μάρτιο φορούσαν στο χέρι τους, μια κλωσμένη κλωστή, κόκκινου και άσπρου χρώματος. Αυτήν την κλωστή τη λέγαμε «Μάρτη». Οι γιαγιάδες μας, μας λέγανε να τον φοράμε συνέχεια, γιατί αλλιώς θα μας κάψει ο ήλιος και θα μαυρίσουμε. Μόνο στο τέλος Μαρτίου, ή όταν βλέπαμε κάποιο χελιδόνι, τον βγάζαμε και τον αφήναμε πάνω στα κεραμίδια. Πιστεύαμε ότι το χελιδόνι θα βρει τον «Μάρτη», θα τον πάρει και θα φτιάξει τη φωλιά του.
Αξέχαστος βέβαια είναι και ο τρόπος που έφτιαχναν οι γιαγιάδες μας τον «Μάρτη». Έβαζαν την κόκκινη και την άσπρη κλωστή μαζί πάνω από το δείκτη του χεριού μας ή το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού μας και με την παλάμη τους, καθώς ήταν τεντωμένη η κλωστή την έκλωθαν τόσο, όσο να γίνει μια κλωστή ενιαία.
Όλοι εμείς οι Παλιουριώτες δεν πρέπει να ξεχνάμε τα ήθη και τα έθιμά μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ρίζες μας. Καλό είναι εκτός από τα ρολόγια και τα βραχιόλια που φοράμε στα παιδιά μας να τα φορέσουμε κι ένα «Μάρτη». Όχι τόσο για να μην τα κάψει ο ήλιος του Μαρτίου, αλλά όσο για να συνεχίσουμε αυτήν την όμορφη παράδοση που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΚΟΥΔΗΣ
θελω να προσθεσω και το εθιμο << καψιμο ψύλλων >> Το πρωί της 1ης Μαρτιου βαζανε φωτια στην αυλη καιγοντας αχυρα και πηδουσαν απο πάνω για να καψουν τους ψύλλους του χειμωνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήapo oti gnorizoA afto me to kapsimo ginete ton aprili ..protaprilia apo oti gnorizo
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή αγαπητέ Θανάση αν δεν φορέσω εγώ τέτοιου σκνούδ' θα μαυρίσου,γιατί λίγο χρώμα το χρειάζομαι,μια που είμαι σαν το γάλα.Είναι κάτι σαν δωρεάν solarium!!!Καλό αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφή:D
ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ ΑΛΛΑΞΑΝ ΜΑΤΙΝΑ. ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΠΑΛΙΑ, ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ,ΠΡΟΣΕΧΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΗΛΙΟ. ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΑΥΡΙΣΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΤΙ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΑΝΔΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ. ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ, ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΥ, ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΣΟΛΑΡΙΟΥΜ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα! καλό κι αυτό.Λές γι'αυτό η γιαγιά'μ η Τιάμου μ'εβαζε κάθε χρόνο Μάρτη,για να παντρευτώ γρήγορα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως έπιασε.χαχαχαχαχα!!!
Αυτό δεν το ήξερα Θανάση ευχαριστώ.
Καλά που είσαι κι εσύ και μας ενημερώνεις για τα έθιμα.