Είχε πάει πριν από κάποια χρόνια στο χωριό μας ένας Μπουλγκαρκιώτς(από το Ελληνοχώρι δηλαδή) μι του DATSUN κι πλούσε αρπατζίκ΄. Καθώς ήταν σταματημένος στην Καλόγρα πήγι κι ένας νταής ικεί απού τ΄ γειτουνιά για ν’ αγοράσει κάνα δυο κιλά γιατί χάλιβει να σπίρει στου γιουρτούδι’τ.
Παράδις αψλάτ δεν είχι όμους. Ρώτσι τουν Μπουλγκαρκιώτ΄ άμα δίνει μι πίστους΄ αρπατζίκ. Εντάξει είπι Μπουλγκαρκιώτς δα συυ δώσου κι τνάλιαν τ΄ βδομάδα που δα ξαναπιράσου μι του πληρώνς.
Όμους τν’ άλιαν τ΄ βδουμάδα που ξαναπέρασι Μπαχτσιαβάνς , θκός μας σους - πους , δε φάνκι χιουτς εξαφανίσκι.
Τέλος πάντων τνάλιαν τ’χρουνιά Μπουλγκαρκιώτς μι τ’αρπατζίκι ξαναπήγι πάλι στου χουριό αρχίνσι πάλι να φουνάζει, αρπατζίκι καλό αρπατζίκ έχου. Βήκι κόσμους κι αρχίνσι να ψνίζ. Βήκι κι μπάρμπας μι του μπόρτς.
Μόλις του είδγι μπαχτσιαβάνς τουν θυμήθκι. Τουν ρουτάει με τρόπου. Ρα συ πατριώτ, πέρσι ιδώ στ γειτουνιά σας είχι πάρει ένας δυο κιλά αρπατζίκ κι δε μη του πλήρουσι.
Ρε του μπαταξή, λέει Παλιουργιώτς, κι πως ήταν αυτός ρα μπάτη μήπους τουν ξέρου.
Να συ πω τουν λέει. Αυτός ήταν ένας κουντός, χουντρός κι μαύρους α! να μην αστουχήσου είχι κι φαλάκρα.
Ε! τέτοιουν, δείχνοντας με τα δυο του χέρια προς τα γεν…του όργανα, τέτοιουν έχναν ούλνοι. Πού να βρούμι τώρα ποιος ήταν:
Μετά από αυτήν την απάντηση κατάλαβε ο Μπουλγκαρκιώτς ότι δεν πρόκειται να βρει άκρη και δεν θα πληρωθεί για τ’ αρπατζίκι τ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή