ΑΠΟΨΕ ΓΥΡΝΟΥΣΑΜΕ ΣΤΑ... ΚΟΛΙΑΝΤΑ

Ξημερώνει Παραμονή Χριστουγέννων και από το βράδυ σαν σήμερα τα παλαιότερα χρόνια, όλα τα μικρά παιδιά στο Παλιούρι ετοιμάζονταν για τα... Κόλιαντα. Χωρισμένα σε ομάδες ξεχύνονταν στα θεοσκότεινα σοκάκια του χωριού, κρατώντας στα χέρια τους χοντρά και μακρυά ξύλα, τις «γκουτζιουμάκες». Τα ξύλα αυτά δεν ήταν μόνο σύμβολο της γιορτής, που συμβολίζανε τα ραβδιά των ποιμένων της Βίβλου, αλλά προστατευτικά για τις επιθέσεις των σκυλιών.
Μ’αυτές επίσης χτυπούσαν τις πόρτες των σπιτιών, για να τους ανοίξουν. Φώναζαν σε κάθε σπίτι: «Κόλιαντα μπάμπου-Κόλιαντα. Δος μας μια κλουρούδα-Ας είνι σταρίσια-Ας είνι καλαμποκίσια-Κόλιαντα μπάμπου». Η νοικοκυρά σηκωνόταν και έριχνε κάτω καρύδια, μήλα, πορτοκάλια, καραμέλες και αν είχε την δυνατότητα, έδινε και δραχμές.
Ωραίες εποχές. Φτωχές, αλλά γνήσιες, με αγάπη και αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον. Τώρα έτσι... σκατά που τα έκαναν οι πολιτικοί μας, που να βρεις την αισιοδοξία.
ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Μην μας παίρνει από κάτω.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ-ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ένας Παλιουριώτης που ζει χρόνια στο εξωτερικό